Znaki interpunkcyjne - τα σημεία στίξης, zwane również przestankowymi, uzupełniają graficzny obraz danego języka.
Ich prawidłowe zastosowanie i odczytanie z pewnością pozwala na odnalezienie sensu wypowiedzi i jej zabarwienia emocjonalnego. Funkcje greckich znaków interpunkcyjnych w większości pokrywają się z zastosowaniem polskich, jednak są takie, które nadają całkiem odmienny sens zdań.
1. Kropka ( . ) - τελεία - stosowana jest:
2. Kropka wysoka ( ∙ ) - άνω τελεία - jest rzadko pojawiającym się znakiem interpunkcyjnym. W języku nowogreckim określa się, iż ma ona mniejsze znaczenie od kropki, ale większe od przecinka. Oddziela od siebie dwie frazy, gdzie druga jest uzupełnieniem pierwszej, np.
3. Przecinek ( , ) - κόμμα - stosuje się:
4. Wykrzyknik ( ! ) - θαυμαστικό - kończy zdania, będące wykrzyknieniami.
5. Pytajnik ( ; ) - ερωτηματικό - jest znakiem interpunkcyjnym, który w języku greckim ma całkowicie inne zastosowanie, niż w polskim. Jest on znakiem zapytania, stawianym na końcu pytań, np.
6. Znak ( « » ) - εισαγωγικά - jest odpowiednikiem polskiego tzw. cudzysłowu ( „ ” ).
Pozostałe znaki interpunkcyjne, takie jak: nawias ( ( ) ) - παρένθεση, myślnik ( - ) - παύλα, dwukropek ( : ) - διπλή παύλα pełnią te same funkcje, co w języku polskim.
Ich prawidłowe zastosowanie i odczytanie z pewnością pozwala na odnalezienie sensu wypowiedzi i jej zabarwienia emocjonalnego. Funkcje greckich znaków interpunkcyjnych w większości pokrywają się z zastosowaniem polskich, jednak są takie, które nadają całkiem odmienny sens zdań.
1. Kropka ( . ) - τελεία - stosowana jest:
- na końcu zdania oznajmującego, np. Χτύπησε το τηλέφωνο. Κανένας δεν το άκουσε. (Dzwonił telefon. Nikt go nie słyszał.)
- po skrótach (patrz: Skróty), np. μ. - μέτρο (metr), χλμ. - χιλιόμετρο (kilometr), κτλ. - και τα λοιπά (i pozostałe / i tak dalej) , κ. ά. - και άλλα (i inne);
- w liczbach, rozdzielając tysiące i miliony od siebie, np. 1.000.000;
- w określaniu czasu, oddzielając godzinę od minut, np. 09.15΄.
2. Kropka wysoka ( ∙ ) - άνω τελεία - jest rzadko pojawiającym się znakiem interpunkcyjnym. W języku nowogreckim określa się, iż ma ona mniejsze znaczenie od kropki, ale większe od przecinka. Oddziela od siebie dwie frazy, gdzie druga jest uzupełnieniem pierwszej, np.
- Αυτό δεν είναι πεπόνι∙ είναι καρπούζι. (To nie jest melon. To jest arbuz.)
3. Przecinek ( , ) - κόμμα - stosuje się:
- między wyrazami, które mają tę samą wartość w wypowiedzi i są wymieniane w danej kolejności;
- w sytuacji wtrącenia zdania podrzędnego do głównej wypowiedzi;
- podczas zwracania się do kogoś i wymieniania jego imienia / tytułu w zdaniu, np. Άννα, ανέβασες το κουτί στον πρώτο όροφο; (Anno, wniosłaś tę paczkę na pierwsze piętro?);
- w celu oddzielenia zwrotu ό,τι - οτιδήποτε (cokolwiek) od spójnika ότι (że);
- w liczbach dziesiętnych, oddzielając dziesiątki od jedności: 12,5.
4. Wykrzyknik ( ! ) - θαυμαστικό - kończy zdania, będące wykrzyknieniami.
5. Pytajnik ( ; ) - ερωτηματικό - jest znakiem interpunkcyjnym, który w języku greckim ma całkowicie inne zastosowanie, niż w polskim. Jest on znakiem zapytania, stawianym na końcu pytań, np.
- Τι κάνεις; (Jak się masz? / Co robisz?)
6. Znak ( « » ) - εισαγωγικά - jest odpowiednikiem polskiego tzw. cudzysłowu ( „ ” ).
Pozostałe znaki interpunkcyjne, takie jak: nawias ( ( ) ) - παρένθεση, myślnik ( - ) - παύλα, dwukropek ( : ) - διπλή παύλα pełnią te same funkcje, co w języku polskim.