Liczebniki mnożne - πολλαπλασιαστικά αριθμητικά - wskazują, z ilu jednakowych części składa się dany obiekt (podwójny, potrójny itp.). W języku polskim dotyczą one tylko liczebników właściwych od 1 do 4 (pojedynczy, podwójny, potrójny, poczwórny). Dalsze liczebniki nie posiadają mnożnych odpowiedników.
W języku nowogreckim od wszystkich liczebników głównych możemy utworzyć liczebniki mnożne, które dzielą się na dwie grupy:
a) proste: posiadają końcówki: -πλός, -πλή, -πλό (lp.), -οί, ές, -ά (lm.); określają, z ilu jednakowych części składa się obiekt.
απλός, -η, -ο (pojedynczy, -a, -e)
διπλός, -η, -ο (podwójny, -a, -e)
τριπλός, -η, -ο (potrójny, -a, -e)
τετραπλός, -η, -ο (poczwórny-a, -e)
δεκαπλός, -η, -ο (składający, -a, -e się z dziesięciu części)
εικοσαπλός, -η, -ο (składający, -a, e- się ze stu części)
b) złożone: posiadają końcówki: -διπλος, -διπλη, -διπλο itd. (nie dotyczy liczebnika „pojedynczy”), np.
διπλός (podwójny), τρίδιπλος (potrójny), τετράδιπλος (poczwórny).
W języku nowogreckim od wszystkich liczebników głównych możemy utworzyć liczebniki mnożne, które dzielą się na dwie grupy:
a) proste: posiadają końcówki: -πλός, -πλή, -πλό (lp.), -οί, ές, -ά (lm.); określają, z ilu jednakowych części składa się obiekt.
απλός, -η, -ο (pojedynczy, -a, -e)
διπλός, -η, -ο (podwójny, -a, -e)
τριπλός, -η, -ο (potrójny, -a, -e)
τετραπλός, -η, -ο (poczwórny-a, -e)
δεκαπλός, -η, -ο (składający, -a, -e się z dziesięciu części)
εικοσαπλός, -η, -ο (składający, -a, e- się ze stu części)
- Πολλές λεξείς έχουν διπλή συμασία. (Wiele słów ma podwójne znaczenie.)
- Το τριπλό εμβόλιο είναι καλήτερο από αυτό το απλό. (Ta potrójna szczepionka jest lepsza od tej pojedynczej.)
b) złożone: posiadają końcówki: -διπλος, -διπλη, -διπλο itd. (nie dotyczy liczebnika „pojedynczy”), np.
διπλός (podwójny), τρίδιπλος (potrójny), τετράδιπλος (poczwórny).
Wszystkie greckie liczebniki mnożne odmieniają się przez przypadki, liczby i rodzaje tak, jak przymiotniki o zakończeniach -ος, -η, -ο.