Greckie tzw. końcowe "ν" (n) odgrywa znacząca rolę w prawidłowym zapisie oraz wymowie języka greckiego. Dotyczy to określonych części mowy, będących w bierniku liczby pojedynczej.
Końcowe "ν" występuje zawsze w:
Końcowe "ν" pojawia się zgodnie z poniższymi zasadami w:
Istnieją dwie główne zasady występowania końcowego "ν" w wyżej wymienionych wyrazach:
W przypadku końcowego "ν" należy pamiętać jedną regułę: lepiej je dodać, niż o nim zapomnieć.
Końcowe "ν" występuje zawsze w:
- rodzajniku określonym rodzaju męskiego τον oraz rodzajniku nieokreślonym έναν, aby nie zaszła pomyłka z rodzajnikiem w rodzaju nijakim το, ένα, zwłaszcza, gdy znajduje się daleko od określanego rzeczownika
- zaimku osobowym rodzaju męskiego αυτόν, τον
- przysłówku sposobu oraz spójniku relacji czasowej σαν
- partykule przeczącej δεν, aby nie zaszła pomyłka ze spójnikiem δε.
Końcowe "ν" pojawia się zgodnie z poniższymi zasadami w:
- rodzajniku określonym rodzaju żeńskiego την
- zaimku osobowym rodzaju żeńskiego αυτήν, την
- partykule μην
- niektóre źródła wymieniają tutaj σαν oraz δεν
Istnieją dwie główne zasady występowania końcowego "ν" w wyżej wymienionych wyrazach:
- "ν" występuje na końcu wyrazu, gdy następne słowo rozpoczyna się samogłoską lub spółgłoską: κ, π, τ, μπ, ντ, γκ, ξ, ψ.
- "ν" NIE występuje na końcu wyrazu, gdy następne po nim słowo rozpoczyna się od spółgłoski: β, δ, γ, φ, θ, χ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ.
W przypadku końcowego "ν" należy pamiętać jedną regułę: lepiej je dodać, niż o nim zapomnieć.