Liczebniki wielokrotne - αναλογικά αριθμητικά - służą do określania wielokrotności występowania danego zjawiska (obiektu), np. ile razy coś jest większe lub częstsze. W języku greckim od każdego liczebnika właściwego można utworzyć liczebnik wielokrotny, dodając końcówkę -πλάσιος, -πλάσια, -πλάσιο (- krotny, -krotna, -krotne).
διπλάσιος (dwukrotny)
τριπλάσιος (trzykrotny)
τετραπλάσιος (czterokrotny)
εικοσαπλάσιος (dwudziestokrotny)
εκατονταπλάσιος (stokrotny)
πολλαπλάσιος (wielokrotny)
διπλάσιος (dwukrotny)
τριπλάσιος (trzykrotny)
τετραπλάσιος (czterokrotny)
εικοσαπλάσιος (dwudziestokrotny)
εκατονταπλάσιος (stokrotny)
πολλαπλάσιος (wielokrotny)
- Κερδίζει τα διπλάσια από εμένα. (Wygrywa dwukrotnie więcej ode mnie.)
- Tο μέγεθός της είναι πολλαπλάσιο από το κανονικό. (Jej rozmiar jest wielokrotnie większy od normalnego.)
Liczebniki wielokrotne są odmiennymi częściami mowy (patrz: Przymiotnik o zakończeniach -ος, -α, -ο)